Alem-i Kader

Alem-i Kader

Kader’in alemi insanların kaderlerini yansıttığı, kaderlerini yaÅŸadığı alem.

Siyasetin, dinin, aÅŸkın, dilin, tarihin, kültürün yansıdığı duvarların alemi.

Bireysel düzenin dik duruÅŸudur alem.

Duyguların aktarımıdır.

Siyasi düzen ya da düzensizlik

Din kuralları düzen ya da düzensizlik

Hukuki kuralların düzen ya da düzensizliÄŸi

Maddi veya manevi kısacası düzensizlik içinde düzen arayanların seslerini duyurma çabasıdır. Bireysel düzenin dışa dönük yansımasıdır.

Âlemde her ÅŸey o kadar yavaÅŸ ve o kadar hızlı ki farklı bir düÅŸünce yapısı farklı bir hız algısı oluÅŸturmaktadır.

Fotoğrafların suretlerinde kaderci bir ifade algısı vardır.

FotoÄŸraf asla paylaşılamayan bir dünya da tecrit edilmiÅŸi bulmak gibidir. Ve yine fotoÄŸraf bize sesler olmadan renkler dahi olmadan iletiÅŸim kurmayı öÄŸretebildi.

Hayatın uzantısı gibidir fotoÄŸraf bütün zıtlıklara raÄŸmen ölüm ve yaÅŸamı tek seferde anlatım gücüne sahiptir.

Hiç düÅŸündünüz mü, teknoloji çağını yaÅŸadığımız bu dönemde neden insanlar duygularını duvarlara yazarlar, neden siyasi görüÅŸlerini yansıtacak araç olarak duvarları kullanırlar?

Bu sorunun cevabını açıklamaya kültürü ve kültürün alt basamaklarını tanımlayarak baÅŸlayabiliriz;

Kültür, tarihsel süreç içerisinde yaratılan bütün manevi deÄŸerlerimiz olmakla beraber bireyin davranış kalıplarını meydana getiren, düÅŸünce sistemini oluÅŸturan sosyal bir yapıdır. Kültür bizi saran, insanlardan öÄŸrendiÄŸimiz toplumsal bir mirastır. Kültür ÅŸoku ise yaÅŸadığımız doÄŸal çevreden ayrılıp yabancı bir kültürle yabancı bir mekanla karşı karşıya geldiÄŸimizde verdiÄŸimiz duygusal tepkinin adıdır. kültür ÅŸoku, yeni bir toplumsal olayın yada yeni bir toplumsal mekanın insanda meydana getirdiÄŸi sosyolojik ve psikolojik etkidir. BenimsediÄŸimiz bir kültür ortamından yabancılaÅŸtığımız bir kültür ortamına geçiÅŸimizde yaÅŸadığımız duygu durumudur, unutulmamalıdır ki her insan baÅŸlı başına bir kültür sembolüdür.

Kültür asimilasyonu güçlü kültürün yaÅŸanılan ortamda baskın olan kültürün güçsüz kültürü kendisine benzetmesi olarak tanımlanabileceÄŸi gibi bir baÅŸka ifade ile de bireyin bir düzen içerisinde, istemese de baÅŸka bir kültüre benzemesi durumudur.

Kültür bu denli deÄŸiÅŸip dönüÅŸürken kültürün taşıyıcı olan kuÅŸaklarda kültürle beraber yenileÅŸmektedir. Kültürle beraber hareket eden kuÅŸaklarda bir süre sonra birbirlerinden kopuk bir görüntü elde edeceklerdir. ÖrneÄŸin; bir önceki kuÅŸak daha sıkı iken bir sonraki kuÅŸak daha rahat bir ortamda varlığını devam ettirecektir. KuÅŸaklar arası bu deÄŸiÅŸim bizlere kuÅŸak çatışması adı altında yansıyacaktır.

Kültür artık insanları bir araya getiren toplumsal bir olgu olmasında ötesine geçerek, bir endüstri hareketi baÅŸlatacaktır. Peki, nedir kültür endüstrisi? Ä°nsanların ortak geçmiÅŸten beri getirdikleri kültür miraslarını bir meta olarak yine o mirasın sahibi olan bizlere sahte ihtiyaçlar olarak üretilerek pazarlanması durumudur. ÖrneÄŸin, tarihi bir konak modern bir kafeye dönüÅŸtürülerek bizlerin hizmetine sunulmaktadır.

YaÅŸanılan bu olaylar toplumda bir güven kaybını ve huzursuzluk dönemini baÅŸlatmakla beraber kuÅŸakların düÅŸüncelerini ifade ediÅŸ biçimlerini de etkileyecektir.

Kültürel ÅŸokun, kültür asimilasyonunun, kuÅŸak çatışmasının topluma mal edildiÄŸi, yeni kuÅŸağın fikirlerini ifade ediÅŸ aracı olarak seçtiÄŸi yeni modern mekanlar olan “duvarlar” karşımıza çıkacaktır. Yeni mekanlarımız duygusallığın haykırışına, heyecanına, sevince ve gözyaşına ÅŸahitlik edecek olan mekanlarımız haline gelecek, bireyin sessiz çığlıkları olacaktır. DijitalleÅŸen ve bir kültür endüstrisi haline gelen toplumsal yapımız içerisinde aslında yalnızlaÅŸtık. Modern çağın yalnızlaÅŸan bireyleri sevdasını, özgürlüÄŸünü, esaretini, aÅŸkını, ülkesini, hasretini ve sevincini tıpkı kendisi gibi görünen modern ama yalnız duvarlara ya da yine kendisi gibi unutulmuÅŸ eski duvarlara haykıracaktır.

Duvarlar, duvar yazıları bir kültür olacaktır. Bireylerin o topluma, o kuÅŸaÄŸa ait olduÄŸunu gösteren kimliklerini oluÅŸturdukları mekanları olacaktır. Kimlik karmaÅŸasının daha da belirginleÅŸtiÄŸi günümüzde duvarlar aslında unuttuÄŸumuz kimliÄŸimizi ve benliÄŸimizi bizlere hatırlatacaktır.

Topluma fısıldayan, insanların sessizliklerine ses olabilen mekanlardır.

Duvarlar “yaşıyorum ve benimde size söylemek istediklerim var” demektedir.

GörünüÅŸümü tıpkı çağınız gibi modernleÅŸtirdiniz hatta bazılarımızın önünden geçerken harabe diye adlandırdınız ama siz yine bizde bizdeki yaÅŸanmışlıklarda saklısınız, diye haykırmaktadırlar. Duvarlar, Maddi ve manevi insan ve insanlık arayanların sesini duyurduÄŸu mekanlardır. Bu mekanlar, insanların birlik olmasının, bütün olmasının yollarını açabilecek alan araçtır. Ne çok unutuyoruz aslında kendimizi, geçmiÅŸimizi ama gelecek hayalleriyle yaÅŸamaya devam ediyoruz. Sonra bir fotoÄŸraf karesi çıkıyor karşımıza ve bütün anılar aslında o fotoÄŸraf karesinden bize tebessüm ediyor olarak görüyoruz. GördüÄŸümüz anı yaÅŸamaya baÅŸlıyoruz.

Ve fotoÄŸraf olguyu olduÄŸu gibi göstermektir. Herkesin içinden bir parçadır.

“Açlığı ve zenginliÄŸi dâhil.”

Duvarlar, yazıldığı yazıyla, yazıldığı dönemle, yazıldığı mekanla, duygu ve düÅŸünceyle hem tarihin hem de kültürün derinliklerinden izler taşımaktadır.

Duvarlar bilgilerin ve düÅŸüncelerin sır tutmasına hizmet eder.

Duvarlar görmeyenlere göz, duymayanlara kulak olup insanların ruhlarına dokunabilen bir eldir adeta.

Duvarlar insanlarla konuşur. Duvardaki yazılar ise insanla insanın konuşmasını sağlar.

Her gün bir tanesine mutlaka rastlıyorsunuz.

Peki, size neler anlatıyor düÅŸündünüz mü?

Peki, ne kadar görüyoruz kaybettiÄŸimiz benlikleri o duvarda ya da daha ne kadar görmezden gelmeye devam edeceÄŸiz?

TekniÄŸi ve teknolojisi ne olursa olsun;

Bir ÅŸeyler anlatır bize kendi döngüsünde size anlatmak istediÄŸi çok ÅŸey var. Oradaki hikâyeyi yakalayın görün ve kulak verin.

Hissedin.

Duvarların sessiz çığlıklarını duyabilmeniz dileÄŸiyle.